Een Nederlands Vietnamees meisje

Dit artikel schreef ik in september 2006 in het tijdschrift Viet Nam Nguyet San van de Associatie van Vietnamese Vluchtelingen in Nederland

"Dankbaar en blij zijn we met de geboorte van onze dochter Nhat Vi". Zo begint op 31 augustus 1997 het geboortekaartje van het meisje dat zondagmiddag 3 september haar negende verjaardag vierde. In de kring van de familie, maar met ook de Nederlandse peetouders erbij. Vi kan een voorbeeld worden genoemd van een Vietnamees kind dat met behoud van de Vietnamese culturele achtergrond Nederlandse is. Op 2 september vierde ze met klasgenootjes de verjaardag van het Nederlandse meisje Madeion, op 9 september gaat ze met Nederlandse klasgenootjes disco-bowlen omdat ze jarig is geweest, op 16 september is ze met vriendinnen bij Nicole die dan tien jaar wordt. En op 30 september besluit ze de feestmaand bij haar achternichtje Quynh-Dan, dan ook al weer acht jaar.
Een hele reeks verjaardagen in een maand is natuurlijk toeval. Maar zo''n serie kun je vooral krijgen als je je vrij beweegt tussen de meisjes en jongens die Nederlander van geboorte zijn. Dan immers doe je mee met allerlei activiteiten op school, op het schoolplein, je gaat thuis bij ze spelen en ze komen gemakkelijk naar jou toe. En ze nodigen je uit voor hun verjaardagsfeestje.
Vi, dochter van bootvluchteling Binh Chu en zijn uit Frankrijk afkomstige Vietnamese vrouw Tram, is zeker geen uitzondering. Doordat mijn vrouw en ik sinds 1980 gastgezin zijn van twee Vietnamese families, bewegen we ons met plezier tussen bootvluchtelingen die hier een warm onthaal vonden en daar veel warmte tegenover stelden. We hebben kunnen vaststellen dat de overgrote meerderheid van de vluchtelingen en hun nazaten Nederlander zijn geworden, met behoud van veel kwaliteit van het culturele leven dat ze in hun hart uit hun vaderland meenamen. Voor de eerste generatie is Nederland nog geen echt ''thuis'', voor de tweede generatie is dat al anders. En voor de volgende natuurlijk nog veel meer. Het meisje Vi, haar nichtjes, neefjes en zoveel andere Vietnamese kinderen zijn daar het sprekende voorbeeld van.
Zondagmiddag dus was het feest. Veel lekkernijen uit de Vietnamese keuken, ook de jongste generatie hanteert de eetstokjes en zingt bij karaoke enthousiast het Vietnamese lied.
En hoe was de eerste dag van de nieuwe schoolweek voor Vi? "Ik had een acht voor de rekentoets." En wat eet ze vandaag bij de peetouders? Aardappelen met jus, spitskool, een stukje vlees en dat alles nog lekkerder gemaakt door een lik mayonaise en appelmoes.

Een Nederlands Vietnamees meisje
Drie generaties Vietnamese Nederlanders en de peetouders vieren het feest van Vi, het meisje rechts van het midden met de karaoke-microfoon. 

----

Hoe is het Vi verder vergaan ? Het is nu 26 november 2013, zeven jaar verder dus. Vi is bezig met haar laatste jaar gymnasium op het d'Oultremontcollege in Drunen. Ze heeft net de eerste schoolexamens achter de rug, gemiddeld met een goed resultaat. Vanmiddag vertelde ze blij en opgelucht dat ze voor scheikunde een herkansing had  bekroond met een 7,9. Ze zingt volop in een orkestje van het Kunstencentrum Waalwijk, heeft een keur aan vaste vriendinnen. Dinsdag 3 december gaat ze naar de Universiteit van Utrecht om er een dag scheikunde te proberen. Misschien zet ze daar volgend schooljaar haar studie voort. Of wordt het toch Eindhoven ? Daar had ze 16 december een meeloopdag met natuurwetenschappen maar vooral wiskunde, haar sterkste vak. Het is moeilijk kiezen.   

En ze heeft gekozen. Zaterdag 25 januari 2014: "Ik heb me ingeschreven aan de Technische Universiteit Eindhoven faculteit technische wiskunde. Ik heb mijn ov-chipkaart besteld."  

Vrijdag 23 mei 2014, even na het middaguur: "M'n middelbare school zit er op. Het examen is voorbij. Of ik slaag ?  Jazeker. " Nog voordat de uitslag van het examen bekend is gaan Vi en haar ouders voor een vakantie-rondreis van vier weken naar het zuidwesten van de Verenigde Staten.  

Op 12 juni 2014 kon de school Vi in Amerika niet telefonisch bereiken om haar het resultaat van het examen mee te delen. Zij vroeg per email of ik er achter kon komen. En dat lukte. Vrijdag de dertiende kon ik haar bevestigen wat ze eigenlijk zelf al wist, ze is geslaagd. 

De uitreiking van de diploma's was 1 juli 2014. Een sfeervolle, feestelijke bijeenkomst, ook met ouders, grootouders, andere familieleden en vrienden. Ook de peetouders van Vi waren er. De avond was ingeluid met een dankdienst 'uit het hoofd, in het hart '.

BLIJ  DE  TOEKOMST  TEGEMOET

Het is 25 juli 2014. Twee meisjes gaan blij de toekomst tegemoet. Links Vi, nu zestien jaar.  Ze zingt, speelt piano en kan goed met de gitaar overweg. Over een maand wordt ze zeventien. Naast haar Lisa Phan haar, eveneens muzikale, volle nicht en hartsvriendin die twee maanden jonger is. 

Het is 1 september 2014. Vi is vandaag begonnen aan de Technische Universiteit Eindhoven, faculteit technische wiskunde.  En Lisa, wonend in Bergschenhoek, stapte binnen in het Grafisch Lyceum Rotterdam voor de opleiding mediavormgeven.

Woensdag 24 december 2014. Telefoontje uit Eindhoven: "Ik ben geslaagd voor het theorie-examen voor het rijbewijs." En zo gaat het leven verder. 

Dinsdag 17 februari 2015. Een paar maanden geleden gaf Vi mij het advies "Je moet op facebook gaan', dan heb je wat te doen." En ze opende voor mij een facebookpagina. Ik maak er bescheiden gebruik van. Maar wat kom ik tegen op 16 februari 2015 ?  'Ralph van Ierland en Vi Chu hebben een relatie.'  Ook Ralph studeert aan de TU Eindhoven.

Vrijdag 8 mei 2015. Een blij telefoontje uit Eindhoven, Vi op weg naar de TU: "Ik ben geslaagd voor het rijexamen." Als zeventienjarige mag ze straks al achter het stuur, maar onder begeleiding. Haar papa Binh, haar peetouders Anny en Wim zijn door de Rijksdienst voor het Wegverkeer (RDW)  geregistreerd als coach. Nu moet ze nog even de begeleiderspas aanvragen en dan kan ze met een van deze drie aan haar zijde de weg op.

Begeleiderspas

 Rijbewijs en begeleiderspas zijn binnen. De vuurproef was een rit naar Bergschenhoek met de ouders als passagier. Zij het dat Binh natuurlijk aanwijzingen gaf. Een nieuwe andere activiteit van Vi is meewerken aan toezicht in zwembad Het Run. De eerste betaalde baan. Nuttige besteding van eigenlijk weinig vrije tijd. Maar dienstbaar en leerzaam. Toezicht in een zwembad betekent ook de handen uit de mouwen steken, als bijvoorbeeld een ongelukje is gebeurd. Dus is het ehbo-diploma een vereiste. En ook dat is binnen. Maandagavond 22 mei een telefoontje: "Ik ben geslaagd."

De zwemlustigen in Drunen kunnen gerust zijn. Op facebook vertelt Vi op 16 juli 2015 dat zij en Jolinde van Delft geslaagd zijn voor het praktijkexamen 'reddend zwemmen voor lifeguards in zwembaden'. Dus twee volledig gediplomeerde badmeesters.   

Op 14 augustus 2015 is de introductieweek begonnen voor de nieuwe studenten aan de TU Eindhoven. De goede ervaring die zij daar vorig jaar als nieuweling mee had bracht Vi er toe zich aan te melden als begeleidster van een nieuwe groep. Samen met een studiegenoot helpt zij de prille studenten, van wie de meesten net zo oud of zelfs iets ouder zijn dan zij, bij hun eerste stappen op een weg vol hindernissen, valkuilen maar ook avontuur en plezierige belevenissen. 

Vandaag, 31 augustus 2015, is Vi achttien jaar geworden. Vrijdag vierde ze dit alvast in een tent achter het huis met 'oude ' vrienden, studiegenoten en muzikale vrienden die samen met haar de band Joy Ride vormen. Zaterdag kwamen tantes, ooms, neven, nichten, achterneven en - nichten, opa en peetouders. En vandaag is de opening van het academisch jaar, waar Vi niet bij mag ontbreken. Dus op naar Eindhoven waar van alles te doen is en 1500 liter gratis bier klaar staat.   

Zaterdag 27 september nog een extraatje na de verjaardag. Als cadeau vroeg Vi haar peetouders , Anny en mij, een dag met haar op stap te gaan. Dat is vandaag gevierd. Met de trein naar Amsterdam, koffie bij Loetje Centraal tegenover het station. Leerzaam en interessant bezoek aan 'Onse Lieve Heer op Solder' aan de Ouwezijds Voorburgwal, waar ook veel te zien is van waarom Amsterdam de reputatie heeft van een centrum van volksvermaak. Al wandelend kwamen we bij de Condomerie, trekpleister voor velen en dus ook voor ons. Je vergapen aan al het luxe in De Bijenkorf, daar ook naar het restaurant. En dan de Kalverstraat, winkel in, winkel uit. Ter afsluiting met de pont naar Amsterdam-noord, restaurant Loetje aan het IJ, op het terras in de zon ervaren dat de goede reputatie van Loetje terecht is. Uitgeput naar huis.     

Zaterdag 23 januari 2016. Binh en Tram, de ouders van Vi, haalden Anny vanochtend om mee te gaan naar een beurs in Gorkum op het gebied van uiterlijke verzorging. Niet dat Binh daar belangstelling voor heeft, maar hij bracht de dames er opgewekt naar toe. Daar waren ook Xuan en Phuong, zusters van Binh en dus tantes van Vi. Terwijl de dames daar zonder twijfel veel plezier hadden, bleven Vi en ik eenzaam achter. Dat losten we op door met z'n tweetjes gezellig te gaan lunchen bij Arcade in Drunen.  Als een soort opa (79) en achttienjarige kleindochter praten over verleden, heden en toekomst. Gezellig.

Zaterdag 27 februari 2016. Onderweg naar het Japans restaurant ICHI in Kaatsheuvel en terwijl we daar genieten van voor ons nieuwe gerechten vertelt Vi over haar stage aan het d'Oultremontcollege in Drunen. In haar studie aan de Technische Universiteit in Eindhoven heeft ze onderwijskunde als keuzevak genomen. En dat brengt haar nu twee dagen in de week voor de klas waar ze nog niet eens zo lang geleden leerling was. Onder  het wakend oog van de leraar die haar begeleidt doceert ze wiskunde in de tweede klas vwo. "Ze moeten me mevrouw Chu noemen", vertelt ze met een glimlach.  In het restaurant blijkt tot ieders verrassing de 23-jarige zoon van een Vietnamese bootvluchteling uit Zwolle de scepter te zwaaien. Vader helpt hem in het weekeind. En dus praat hij een poosje gezellig in zijn moederstaal met de ouders van Vi.   

Maart 2016. Als je achttien jaar bent word je geacht volwassen te zijn. En als je al een halfjaar achttien bent is de volwassenheid weer een beetje toegenomen. En dan zou je misschien al in staat zijn je belastingaangifte te doen. Met de app in haar mobieltje is dat Vi gelukt. "Het was wel een beetje spannend, je moet je digid invullen en dan blijkt het erg mee te vallen." Het resultaat ? Ze krijgt geld terug.    

2 april 2016. Vi vertelt dat haar stage is afgelopen. Ze heeft er op de universiteit in woord en beeld verslag van uitgebracht en dat is beloond met een 7,5. Ze stuurde ons het filmpje van een les die zij gaf. Rechttoe, rechtaan beelden van een camera op statief. Anny en ik hebben daar vol belangstelling naar gekeken. Een klas met 25 leerlingen, druk pratend tot Vi (mevrouw Chu) een boek pakt en de les begint. Stil. Luisteren. Volgen wat Vi op 'het bord 'schreef. Schrijven. Een vinger opsteken. Vi vertelde al eerder dat leerlingen er in hun gedrag rekening mee houden dat ze te maken hebben met een 'leraar' die nog student is en stage loopt.

Woensdag 13 april nog een toegift van de stage. Vi had doosjes met spekjes gemaakt voor de leerlingen, maar er was nog wel een lesje kansberekening bij dat bepaalde wie het rijkst gevulde doosje kreeg. De docent die haar stage had begeleid kreeg een gebakje. Iedereen tevreden.

Dinsdag 9 augustus 2016.  Vanochtend een paar minuten voor half tien stuurde Vi mij een mail met de volgende inleiding ‘ik ga hieronder een beetje vertellen over de hoogtepuntjes op dit moment van mijn leven. ‘Ik had daar om gevraagd omdat dat voor haar en mij gemakkelijker was als we alles naar behoren op een rij zouden krijgen. Welnu, Vi is begin juli gestopt met haar eerste bandje Joyride. Dat kostte haar moeite, ze had er veel geleerd, veel genoten, vriendschappen gemaakt. Maar, schrijft ze, waar een oud avontuur eindigt, begint voor mij een nieuw avontuur met het bandje ‘Random Precision’   van alleen studenten van de TU Eindhoven. Vi zangeres, twee gitaristen, een bassist en een drummer. Ze repeteren meestal om de week en treden 25 september voor het eerst naar buiten op een buurtfeest in Breda. Met de studie gaat het goed, met een jaartje langer over de bachelor om de gelegenheid en tijd te krijgen voor het volgen van informaticavakken wat haar tenslotte beter inzicht moet opleveren over waar haar passie, en dus haar toekomst, ligt.

En dan laat ze blijken  wat een andere passie is, actief meewerken in drie commissies van de studievereniging GEWIS. Ja, met hoofdletters! In de introcommissie die de introductieweek organiseert voor de zeshonderd nieuwe studenten wiskunde en informatica is ze penningmeester. Ze heeft begrotingen gemaakt, organiseert een barbecue voor de hele club en al die nieuwelingen lopen straks in het introshirt dat Vi heeft ontworpen. De spanning stijgt, schrijft ze, want de week is van 15 tot 19 augustus.

Volgend schooljaar bestaat de studievereniging 35 jaar. En dat zal gevierd worden met een activiteitenweekeind, een symposium en een gala. Vi is bij dat gala betrokken. En dan komt een nieuwe aap uit de mouw: ‘omdat dit evenement voor studenten van ons soort (wiskundigen en informatici zijn niet de meest socialen) best wel speciaal is, organiseren we ook stijldanslessen en een etiquetteworkshop. Zodat iedereen weet hoe je je moet gedragen tijdens een echt gala.’

Ook van de commissie externe betrekkingen is Vi lid. Die commissie houdt contact met bedrijven die de studievereniging sponseren. Elk van de leden is de vraagbaak voor een of twee deelnemende bedrijven. Voor Vi zijn dat Lukkien, mediabedrijf uit Ede, en Nedap, technologiebedrijf uit Groenlo.

TU Introcommissie augustus 2016

 16 maart 2017.  Vi stuurde een lang verhaal over haar meer recente belevenissen. De viering van de vijfendertigste verjaardag van de vereniging GEWIS was een succes. Zowel het symposium als het gala aan de zijde van vriend Ralph. Ze was zelf bij de organisatie van het gala betrokken en nu dat achter de rug is heeft ze wat meer vrije tijd. Ze betwijfelt of ze die vooral voor studie zal benutten. Want studeren alleen is ook niet alles, er is zo veel meer mogelijk in de wereld van een jonge vrouw met ambitie. Het zit er dik in dat Vi een tijdje op proef gaat werken bij PharmIT dat een app ontwikkelt die de mens kan helpen om op de enig juiste manier en zeker op het juiste moment een medicijn in te nemen. Wie daar meer van wil weten kan bij www.pharmit.nl terecht. Ook op muzikaal gebied heeft Vi niet te klagen. Haar studentenband Random Precision heeft een eerste optreden gehad in de borrelruimte van de cultuurverenigingen voor studenten in Eindhoven. Ze spelen, en Vi is natuurlijk de zangeres, voornamelijk covers, maar er klonken ook  nummers die ze zelf bedachten.

Zaterdag 21 oktober 2017 vierden Vi en haar nicht en hartsvriendin Lisa in Vlijmen hun twintigste verjaardag. In Vlijmen ? Ja, sinds een paar maanden woont de familie Chu in een fraaie, royale nieuwe woning aan de Liliane Brekelmansstraat in Vlijmen. De naam van de straat is een herinnering en eerbetoon aan de oprichtster van het Lilianefonds. Voor alle informatie over dit fonds zie de website Lilianefonds.nl . De viering van de verjaardag was eigenlijk ook een soort inwijding van de nieuwe woning. Een feestelijk intermezzo in een druk leven. Vi heeft intussen de propedeuse technische wiskunde en richt zicht in haar studie op het vak Data Structures, waarin ze de verschillende manieren leert om data op te slaan en de voor- en nadelen van elke structuur. De studie is het verzamelen van voorkennis voor het vak Algorithms. Het nieuwe schooljaar hield voor Vi ook in de afsluiting van haar stage als tweedegraads docent. Ze moet daarvoor zeventig lesuren voor de klas staan aan het Lorentz-Casimir lyceum in Eindhoven. Een druk bestaan want probeer maar eens een brugklas havo/vwo en een havo3-klas aan de wijs te brengen hoe belangrijk wiskunde kan zijn. Hoe hou je die jonge gasten in toom ?  "Hoe zorg je dat de les niet wordt verstoord door kletsende leerlingen. Als je meteen boos wordt keren ze zich tegen je af. Als je het laat gaan lopen ze over je heen. Ik heb meegemaakt dat de hele brugklas zo druk was dat ik ze niet meer rustig kreeg. De volgende lessen was ik veel strenger en toen luisterden ze wel. Maar eerlijk gezegd word ik daar niet echt vrolijk van."

"Mijn naschoolse activiteiten zijn ongeveer hetzelfde gebleven. Met het bandje repeteren we nog steeds om de week. We worden regelmatig gevraagd om op te treden. Dat levert het geld op om de huur van de repetitieruimte te betalen." Het zal menigeen verbazen dat Vi een squash-racket heeft gekocht.  Ze staat immers niet bekend als actieve sportliefhebber. Ze heeft in de gaten gekregen dat lichaamsbeweging onontbeerlijk is en dus besteedt ze nu vrije uren aan squashen met vriend Ralph. Je kunt je trouwens niet voorstellen dat ze veel vrije uren heeft. Ook al omdat ze nog commissiewerk doet voor de studievereniging.

Ik schrijf dit nu op de eerste dag van december 2017, aan de vooravond dus van Sinterklaas. En de verrassing is het uitzicht op en de zekerheid van een studentenkamer in Eindhoven, samen met Ralph. Dat betekent nog niet dat Vi meteen en volledig de ouderlijke woning verlaat. De kamer is en goede pleisterplaats in een druk leven dat in ieder geval nog een volledig studiejaar betreft voordat Vi nog meer zelfstandig wordt dan ze eigenlijk nu al is.  

Veel hooi op de vork

Het is nu (oktober 2018) al weer twaalf jaar geleden dat ik begon met het beschrijven van de levensloop van Vi. Hoe ver is ze nu ? Ze heeft voor mij wat op papier gezet (in de computer gezet) en daarin is het opvallend dat ze het razend druk heeft. "Er gebeuren zoveel dingen door elkaar heen dat ik een systeem heb gevonden dat me hierin zal helpen. "  Ze heeft een agenda/notitieboekje getekend en ingericht waarmee ze per dag noteert wat ze moet doen. "En dat probeer ik zoveel mogelijk af te ronden.": Ze noemt zo'n agenda een Bullet Journaling.

Maar waar komt die drukte vandaan ? Vi is  bezig met het afronden van haar Bachelor Eind Project (BEP), het zoeken van een methode om te bereiken dat het aantal 'nier-donaties bij leven' groter kan worden. Wie de ontwikkelingen in Nederland volgt kent daar het grote belang van. En Vi heeft een bijbaan. Ze is Campus Promoter voor ASML, wereldwijd bekend en befaamd als ontwerper en fabrikant van machines voor de productie van chips. Haar functie, en die van twee medestudenten,  is om belangstellenden uit te leggen hoe het is om bij ASML te werken en wat de verschillende mogelijkheden bij het bedrijf zijn.

Zonder haar studie er onder te laten lijden (hopen haar ouders en zijzelf natuurlijk ook)  is Vi begonnen aan een bestuurs-jaar bij Wervingsdagen, een organisatie, geleid door zeven studenten van verschillende studierichtingen, die drie grote carrière-evenementen organiseert voor studenten van de Technische Universiteit Eindhoven.  Zij is in dit bestuur verantwoordelijk voor de promotiecampagne en de website. Vi zegt dat dit werk in het bestuur eigenlijk een fulltime-baan is. Maar het levert meer op dan alleen maar veel hooi op haar vork. Ze zegt ervan te leren hoe een stichting in elkaar zit, hoe meer op te komen voor haar eigen mening en ideeën en ook wat er allemaal komt kijken bij de organisatie van grote evenementen. Maar de boog hoeft daarbij niet altijd gespannen te zijn. Want het werken in de avond maken zij en haar collega's gezellig door af en toe samen te koken en te eten.  En naast dit alles wil Vi beginnen met haar 'master Industrial Applied Mathematics'. Wat dit precies betekent zal ze mij nog wel eens vertellen. In 2021 wil Vi haar studie(s) afronden, deels afhankelijk van het vinden van een stage. "Dan ben ik 24 jaar en hoop ik samen met mijn ouders een grote reis te kunnen maken naar Azië."  Met natuurlijk veel aandacht voor Vietnam, het land waar het leven van haar ouders begon.    

Het is maart 2020. Vi en ik komen elkaar zelden tegen. Een student kan een druk leven hebben. Zeker ook als ze belangstelling heeft voor alles wat in haar omgeving gebeurt. En daar dikwijls ook aan meedoet. Op 5 maart, mijn 84e verjaardag, stuurde ze mij een overzicht van haar bezigheden en daar pluk ik nu uit. Vi is blij een bestuursjaar te hebben gedaan. Ze heeft geleerd hoe een evenement te organiseren en daar propaganda voor te maken. Maar ook in een ander opzicht is ze wijzer geworden. Ze is er achter gekomen dat ze moeilijk over haar eigen problemen kan praten, maar wel bereid is om anderen te helpen. Ze leerde aan te geven wat ze nodig heeft. En dat dankt ze mede aan medebestuurslid Eline. In het bestuursjaar is haar relatie met Ralph tot een einde gekomen. Door alle drukte bleken ze te weinig tijd voor elkaar te hebben. Hun samenwonen ging daardoor ook voorbij en nu woont Vi in een ruime kamer midden in de stad, met de Hema om het hoekje van de deur. De kamer ligt op de vierde verdieping, er is geen lift dus was de verhuizing een zware klus. De helpende handen van vader en moeder kwamen goed van pas. "De kamer bevalt erg goed, ik deel de keuken met vier anderen. Af en toe eten we samen, kletsen wat bij en de afgelopen maand gaven we ons eerste huisfeest. Gezellig."

"Na mijn bestuursjaar heb ik mijn bachelor Applied Mathematics (technische wiskunde) afgerond en ben daarna meteen doorgegaan met de master Industrial and Applied Mathematics. Ik ontdekte dat vooral Data Science me begon te boeien en dus is nu mijn doel master Data Science in Engineering." En dat is precies de richting die haar achterneef Ky-Anh ook doet, waardoor ze enkele projecten samen kunnen doen. Maar daar houdt haar ambitie niet op. Als het even kan wil Vi twee maanden in het buitenland studeren. Zoals bij haar gebruikelijk gaan studie en andere werkzaamheden hand in hand. Ze zit in de Raad van Advies van Wervingsdagen, ze is nog steeds actief als Campus Promotor van ASML en om dat aan den volke te kunnen tonen rijdt ze door Eindhoven op een witte vanMoof fiets met ASML-logo. Vrije tijd? Jawel. Op dinsdagavond Salsa-les met danspartner Gijs en woensdagavond hiphop met achternicht Alice met daarna repetitie als zangeres van de band Random Precision. Om te voorkomen dat er verloren minuten ontstaan gaat Vi toch maar eens neuzen bij vader en moeder in Vlijmen of zich verpozen met haar nieuwe vriend Jerome, wonend een etage lager, die ze leerde kennen bij een avondje samen koken en eten.     

Corona-tijdperk

Paaszaterdag 11 april 2020. Het coronavirus ontneemt ons allen bijna de volledige vrijheid. We zien twee jongelui op de fiets aankomen. Verrassing. Vi met haar vriend Jerome Seelen. Vi op de fiets van haar moeder, Jeroem, gehelmd als een wielrenner, op de mountainbike. Geen kus, geen hand, afstand. Vi brengt ook namens haar ouders kantenklare maaltijden, rijst met toebehoren als groente en vlees. Even praten en daar gaan ze weer. Jerome woont in hetzelfde huis als Vi in Eindhoven, maar een verdieping lager. Blijf hem maar onder je houden, zeg ik. Ze glimlachen en zwaaien, op naar het ouderlijk huis in Vlijmen.  

Het is nu 2 juli. Hoe is het leven van een student in een tijd van beperking, van afremming, van eigenlijk een nieuw soort leven? Vi schreef het mij een dag nadat ze het laatste van drie tentamens achter de rug heeft. Voor de eerste twee kreeg ze een 8,5 en een 5. Dat vijfje staat haar niet aan, dus voorbereiden op een herkansing. Het maken van een tentamen gebeurt nu online, op de eigen kamer. vi schrijft: we maken gebruik van het programma ANS-Delft. Dat houdt bij wat je op internet open hebt staan en het neemt geluid en beeld op. Voordat je begint laat je aan de camera je campuskaart zien. Dan film je je hele omgeving om te laten zien dat je op je bureau alleen wat water, een pen en een onbeschreven blad papier. En dan mag je beginnen! In de rechter bovenhoek van je scherm zie je een klokje langzaam aftellen, dat levert stress op.!  Tijdens mijn tweede tentamen liep mijn scherm vast en dan ben je even machteloos, je kunt niet even je vinger opsteken en vragen om hulp. Je moet rustig blijven en proberen het scherm opnieuw tot leven te wekken. En dat lukte na vijf minuten. "

En dan gaat Vi even terug naar de avond van 13 maart toen alle horeca dicht ging. "Die avond had ik een datediner met Jeromes dispuut. Dat houdt in dat alle jongens  van zijn dispuut een date mee hadden voor een avondje uit. Allemaal netjes gekleed begonnen we met cocktails bij Bobby's en dineerden daarna chic bij Umami. Het was de laatste avond dat ik zoiets spontaan kon doen met vrienden." 

"Toen duidelijk werd dat we niet meer naar de TU/campus konden  was heerst even vreugde want de colleges gingen niet door. Daarna kwam het besef dat dat toch eigenlijk niet zo gunstig was. De eerste twee weken van het gedwongen op je kamer blijven waren erg lastig. Het maakte me lui, de energie verdween. De docenten hebben een week nodig gehad om colleges online voor te bereiden. Het duurder niet lang voordat iedereen een professional was geworden in online meetings. In het begin ging het vergaderen nog wat moeizaam. Normaal kun je er makkelijk doorheen praten, maar online kan er maar een persoon tegelijk praten. En dan blijkt hoe belangrijk het is een goede voorzitter te hebben, een gespreksleider. Gelukkig kun je tegenwoordig ook virtueel je hand opsteken als je wat wil zeggen. "

Nu thuis werken de standaard is heeft Vi haar bureau wat meer aandacht gegeven. Ze heeft een extra scherm naast haar laptop, een bureaulamp die ze ooit van Anny en mij gekregen schijnt te hebben en de kamer is anders ingericht. Ze denkt dat ook anderen hun werkomgeving verbeterd hebben. Vriend Jerome heeft bijvoorbeeld een bureau gekocht dat automatisch omhoog en omlaag kan gaan zodat hij ook staand kan werken, beter voor zijn rugklachten (RSI).  Vi vindt dat het gedwongen thuis zitten ook zijn voordelen heeft. Ze heeft meer contact met haar huisgenoten, ze sporten bijna elke dag samen en doen 's avonds af en toe spelletjes. Ze heeft van twee huisgenoten en ook van Jerome de haren geknipt en dat was niet eens zo slecht gelukt. Vi denkt dat ze dat knippen goed heeft afgekeken al die keren dat ze bij Anny op de kappersstoel zat.  Zonder dat ze een huismus is geworden  heeft ze ook geleerd hoe je je met een avondje thuis kunt vermaken. Toen de teugels wat minder strak waren geworden haalde ze wel eens een ijsje of pikte ze rustig een terrasje. Ze ontmoet minder vaak vrienden, maar blijft altijd  op een afstand van anderhalve meter. Want denk om het dreigende virus! En als extraatje deze week met vriend Koen sushi eten. Achteraf vindt Vi dat de eerste periode van bijna vier maanden coronatijd toch snel gegaan zijn. Ze is er al meer aan gewend geraakt. 

Stage en afstuderen

Intussen beleven we de tweede helft van februari, voorafgegaan door een week sneeuwballen gooien. Vi heeft nu haar allerlaatste assignment in van haar allerlaatste vak ingeleverd. "Ik hoef nu nog alleen maar stage te lopen en daarna studeer ik af."  Dit belangrijke moment heeft Vi met vriend Jerome gevierd met een Valentijns-driegangendiner dat twee in carnavals-kostuum gestoken jongens kwamen brengen.  Voor vijf euro per persoon besteld bij Hubble, een restaurant bij de universiteit. De stage die de weg opent naar het afstuderen loopt Vi bij Gimix, een data sciencebedrijfje op de High Tech Campus in Eindhoven. Als ze het nodig vindt stapt ze er zo het kantoor binnen waardoor ze goed kennismaakt met het bedrijfsleven. Als alles goed gaat kn ik begin april beginnen met het afstuderen en ben ik rond oktober klaar met mijn Master Data Science in Engineering. Daarna kan ik de wijde wereld inen staan alle opties open voor wat ik wil doen voor de rest van mijn leven.

Tussen Jerome en Vi gaat het nog steeds goed, zo laat ze weten. Ze hebben de boel in het studentenhuis meer praktisch ingericht. Jerome woont een verdieping onder Vi en heeft zijn bureau naar boven gesjouwd. Zo is de kamer van Vi omgedoopt tot 'ons kantoor' en in de kamer van Jerome is de ruimte en accommodatie geschikt voor ontspanning. 

'Verder is er niet veel veranderd aan mijn situatie. Ik maak elke week een lange lunchwandeling met vriendin Eline, de wekelijke repetitie met de band en de salsalessen zijn nog steeds niet mogelijk.' De afgelopen week is Vi naar de opticien gegaan toen ze merkte dat het met de ogen wat minder goed ging, als gevolg van het dag in dag uit werken aan het beeldscherm. Dus zet ze voortaan de bril op als ze aan de studie werkt. l